Mirror, mirror - Cara Delevingne, Rowan Coleman

Mirror, mirror - Cara Delevingne, Rowan Coleman

Tytuł: Mirror, mirror

Tytuł oryginału: Mirror, mirror

Autor: Cara Delevingne, Rowan Coleman

Wydawnictwo: Jaguar
Data premiery: 11 października 2017 r.

Moja ocena: 7/10 (bardzo dobra)

Nie wiem nawet, jak zacząć ten post. Może po prostu od moich wrażeń po przeczytaniu pierwszych kilku rozdziałów tej książki. A co sobie myślałam? Że jest słaba, nawet bardzo słaba, przede wszystkim z uwagi na pewną niekonsekwencję, jaką dostrzegłam u autorki danego fragmentu. Nawet sobie pozaznaczałam miejsca znacznikami, żeby móc je przytoczyć w poście - np. w jednym miejscu w odniesieniu do bohatera - narratora czytamy: "Skryte uśmiechy od dziewczyn, które myślą, że może, właściwie, chociaż nigdy dotąd nie przyszło im to do głowy, jednak mogłyby polubić mnie w ten sposób, bo chociaż wyglądam jak chudy pokurcz, to rany, naprawdę umiem przywalić w gary", a już stronę później, że "moje ciało było kiedyś za grube, potem za chude. Teraz jest szczupłe i niesamowicie sprawne".  Albo najpierw: "Przywykliśmy do tego, że nasza przyjaźń w co najmniej pięćdziesięciu procentach dzieje się w necie. Tak bardzo się do tego przyzwyczailiśmy, że czasem zapominamy o żywym bijącym sercu po drugiej stronie awatara", a stronę później: "Rzecz w tym, że Nai spotykała się ze mną bardzo, bardzo często". Ponadto przeszkadzał mi mocno swoisty brak logiki w wykreowanych przez autorki bohaterów. Np. jedna z bohaterek wydzwania za naszym narratorem, który leci do niej na łeb na szyję tylko po to, by... nałożyć jej kredkę do ust. Albo żadnemu z przyjaciół zaginionej bohaterki (do tego dojdę za moment) nie przychodzi do głowy, żeby odwiedzić jej rodziców i siostrę. Powyższe spowodowało, że początkowo czytałam tę książkę z powątpiewaniem i przymrużeniem oka. Fabuła się rozkręcała z każdą przewróconą kartką, aż w pewnym momencie... Ale o tym za chwilę.

Będąc przy fabule - pomysł na nią uważam za naprawdę ciekawy. Otóż w jednej z londyńskich szkół za pracę domową zadano utworzenie zespołu muzycznego - jego członkowie zostali z góry rozdzieleni przez nauczyciela. Red, Leo, Rosie i Naomi wylądowali razem - początkowo podchodząc do zadania z ogromną niechęcią i przymusem, po jakimś czasie odkrywają, że Mirror, mirror (bo tak nazwali swoją kapelę) to ich życie. Rozwijają się, grają małe koncerty, piszą własne teksty i własną muzykę. Dla tej czwórki szesnastolatków zwykła praca domowa okazuje się być wybawieniem - wreszcie mogą dać upust swoim emocjom, nawiązuje się między nimi przyjaźń, wydaje się, że wiedzą o sobie wszystko. No właśnie - wydaje się. Pewnej nocy Naomi ginie bez śladu i rozpoczynają się jej rozpaczliwe poszukiwania, zakończone po kilku tygodniach wyłowieniem jej ciała z rzeki. Na szczęście okazuje się, że dziewczyna (ledwo, ale jednak) żyje. Przyjaciele i siostra Naomi - Ashira - podejmują próby dowiedzenia się, co tak naprawdę stało się z Naomi. Policja nie wyklucza próby samobójczej, jednak nikt w to nie chce uwierzyć. Stan Naomi jest bardzo ciężki i lekarze utrzymują ją w śpiączce farmakologicznej, zatem nasi bohaterowie nie są w stanie dowiedzieć się od niej czegokolwiek. Jedno jest jednak dla nich pewne - w zaginięciu Naomi coś mocno nie gra - od tego momentu zaczynają prowadzić własne śledztwo, które odkrywa tajemnice, które nie chcą zostać odkryte...

Czytając niniejszy post możecie odnieść wrażenie, że nie znajdą się tutaj żadne pochlebne słowa na temat tej książki. I tutaj muszę sprostować to mylne wrażenie, bowiem w pewnym momencie przestałam przyklejać znaczniki, a historia stała się logiczna i konsekwentna, jakby ktoś inny po prostu ją pisał! Było to również odczuwalne w stylu pisania, sposobie formułowania zdań i używanych słowach... Możliwe, że to w ten sposób podzieliły się autorki "Mirror, mirror", nie wiem... Jedno jest pewne - moje odczucia względem tej pozycji zmieniły się o 180 stopni. Wciągnęłam się w historię przedstawioną przez autorki, z zaangażowaniem śledziłam poczynania naszych bohaterów i wyczekiwałam rozwiązania zagadki zaginięcia Naomi. Red, Leo i Rosie stali się ludźmi z krwi i kości, borykającymi się z trudami dojrzewania i niezrozumieniem otaczającego ich świata. Przewracałam kolejne kartki z zapartym tchem, aż w pewnym momencie okazało się coś, czego zupełnie się nie spodziewałam! Z niedowierzaniem cofałam się w lekturze, żeby sprawdzić, czy cokolwiek zapowiadało coś takiego - ale nie! I właśnie wtedy ilość gwiazdek, jaką przyznałam tej książce w mojej głowie, po słabym początku i o niebo lepszej kontynuacji, poszybowała w górę. Brawa dla autorek za takie poprowadzenie narracji i takie przedstawienie głównych bohaterów, naprawdę chylę czoła. 

Kolejnym ogromnym plusem "Mirror, mirror" jest zakończenie i rozwiązanie zagadki. Nigdy by mi nie przyszło do głowy, że człowiek może mieć aż tak mroczną stronę... To po prostu jest przerażające i nawet nie chcę wiedzieć, skąd autorki czerpały pomysły i szczegóły na temat, który wzięły na warsztat w tej książce... 

W "Mirror, mirror" może denerwować język, jakimi posługują się główni bohaterowie. Często jest wulgarny, nieadekwatny w emocjach do danej sytuacji, jednak musimy wziąć poprawkę na to, że historia opowiada o 16-latkach - buzujące hormony i poczucie niezrozumienia jednak robią swoje, choć i tak mam wrażenie, że nasi bohaterowie są i tak bardzo dojrzali, a zwłaszcza Red. Życie żadnego z naszych bohaterów nie szczędziło - matka alkoholiczka, ojciec, którego wiecznie nie ma w domu, brat - przestępca, bogaty ojciec znajdujący sobie o wiele młodszą partnerkę... Właśnie z tym borykają się Red, Leo i Rosie. Dość duży kaliber, nie uważacie?

Podsumowując - ogólnie uważam "Mirror, mirror" za naprawdę dobrą historię. Jak się przekonaliście - w moim odczuciu niepozbawioną wad. Początek może zniechęcić, ale polecam nie odkładać lektury i nie zrażać się pewną niekonsekwencją czy brakiem logiki. Później to wszystko zostaje nadrobione z nawiązką :)

Znacie "Mirror, mirror"? Sięgniecie? Czy może zraża Was nazwisko znanej modelki na okładce? Dajcie znać, jakie są Wasze odczucia co do tej pozycji :)

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Jaguar.