Bez słów - Mia Sheridan

Bez słów - Mia Sheridan

źródło

Tytuł: Bez słów

Tytuł oryginału: Archer's Voice

Autor: Mia Sheridan

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 400

Moja ocena: 6/10 (dobra)

Bardzo długo czekałam na tę książkę w bibliotece. "Bez słów" Mii Sheridan, nie ma co ukrywać, to gorący tytuł ostatnich miesięcy, a moja biblioteka na bieżąco uaktualnia swoją ofertę. Gdy odebrałam tę pozycję musiała niestety poczekać kilka dni na swoją kolej, gdyż kończyłam "Zaginięcie" Remigiusza Mroza. Gdy tylko z nim skończyłam (:)) od razu zasiadłam do lektury "Bez słów".

Cóż mogę napisać o tej książce - na pewno nie będę należała do jej ogromnych fanek. Dlaczego? Przecież po pierwsze - uważam, że tło naszej głównej historii jest bardzo ciekawe i interesująco zbudowane. Po drugie - główni bohaterowie zyskali moją sympatię, ich sylwetki zostały przedstawione przystępnie, jednak nie za mdło i niezbyt irytująco. Bree to sympatyczna (aha, wiem, jak to brzmi) dziewczyna, która przeżyła w ostatnim czasie ogromną tragedię i opuściła swoje rodzinne miasto, by odciąć się od otaczającej ją tam rzeczywistości. Zaś Archer... Archer to miejscowe dziwadło, które również przeżyło traumę, lecz w dzieciństwie, lecz rany na jego duszy nie zabliźniły się do tej pory. Bohaterowie do dwudziestokilkulatkowie, którzy swoimi historiami mogliby obdzielić co najmniej kilka osób. I przychodzi dzień, w którym na siebie trafiają, a ten dzień (oczywiście) zmienia ich życie.

Po trzecie - narracja poprowadzona jest na dwojnaki sposób - raz z punktu widzenia Bree, a raz z punktu widzenia dzisiejszego i dawnego Archera. Dzięki temu poznajemy jego tajemniczą przeszłość i powoli dochodzimy do tego, co wydarzyło się wiele lat temu. Styl autorki jest lekki i przyjemny, czyta się "sprawnie" i szybko.

Po czwarte - książka jest kopalnią cytatów. Naprawdę pięknych myśli, które powinny nam towarzyszyć każdego dnia.

Pełne zrozumienia milczenie bywa lepsze od wielu słów, które koniec końców okazują się bezsensowne i zbędne.

Dlaczego więc nie zostanę fanką tej pozycji? Zakończenie, jak dla mnie, stawia w mojej hierarchii tę książkę na przegranej pozycji. Jakoś... nie tego się spodziewałam i autorka mnie trochę rozczarowała. Nie twierdzę jednak, że nie sięgnę już nigdy po jej twórczość, na pewno, gdy tylko będę miała stosowną możliwość, to przeczytam jeszcze historie, które wyszły spod jej pióra. Jednak ta nie powaliła mnie na kolana, nie miała w sobie tego "czegoś", nie potrzebowałam chusteczek przy czytaniu. Po prostu bez fajerwerków. 

Nie targały mną emocje, a przedstawiona historia jest równie dobra, jak każda inna. Po wielu pozytywnych opiniach przeczytanych na jej temat w sieci byłam nastawiona na emocjonalną huśtawkę, morze łez itp. 

Chyba jestem emocjonalną socjopatką.

Ale nie martwcie się, jakoś to przeżyję :)