Piekielna miłość - K.N. Haner (seria mafijna, tom II)

Piekielna miłość - K.N. Haner

Tytuł: Piekielna miłość

Autor: K.N. Haner

Wydawnictwo: Editio Red

Seria/cykl: seria mafijna, tom II

Premiera: 23 maja 2018 r.

Moja ocena: 8/10 

Wiecie, na czym polega czerpanie przyjemności z czytania? Na tym, że nie można oderwać się od lektury, że chłonie się emocje bohaterów niczym gąbka, a z nerwów i niepokoju o ich losy wręcz drze się kartki książki przy ich przewracaniu.

Taka jest moja definicja i myślę, że wielu z Was się ze mną w tym przypadku zgodzi. Nie ma znaczenia wówczas gatunek i autor - coś się po prostu albo podoba albo nie, bez doszukiwania się głębszych podtekstów, bez analizy osobowościowej czytelnika i oceny jego gustów czytelniczych.

"Piekielna miłość" jest taką książką, z której lektury czerpałam przyjemność z czytania - spełniło się bowiem wszystko, co opisałam w pierwszym akapicie. Zanim jednak przejdę dalej, muszę Was uprzedzić - ta książka to jest drugi tom serii mafijnej autorki i niestety, ale bez znajomości pierwszej części - "Zakazanego układu" - możecie nie odnaleźć się w historii głównych bohaterów, Nicole i Marcusa. Jeżeli zatem nie czytaliście pierwszego tomu, dalej czytacie na własną odpowiedzialność, gdyż w niniejszym tekście mogą znaleźć się spoilery ;)

Zanim zasiadłam do lektury "Piekielnej miłości", zapoznałam się z pierwszym tomem i przyznam Wam, że ogromnie się cieszę, że mogłam od razu przeczytać drugą część ;) Autorka zakończyła historię w "Zakazanym układzie" w taki sposób, że oczekiwanie na kontynuację losów bohaterów mogłoby okazać się męką...  Akcja książki dzieje się kilka tygodni po zakończeniu "Zakazanego układu". Nasza główna bohaterka - Nicole - porwana przez ludzi największego wroga Marcusa - Aleksa - trafia do piekła na ziemi, gdzie zmaga się nie tylko z czekającym ją losem prostytutki, ale także ze stratą dziecka. Dziewczyna nie wie, czy ono żyje, czy zostało może "tylko" porwane. Bohaterka jest jedynie marionetką w rękach Aleksa, który chce zemścić się na Marcusie, więc niszczy wszystko to, co on kocha, nie bacząc na konsekwencje. Tymczasem Marcus nie ustaje w poszukiwaniach swojej ukochanej. Relacje tych dwojga były naprawdę burzliwe, jednak on wie jedno - zależy mu na dziewczynie, jak nigdy wcześniej na nikim i niczym innym. Ma poczucie winy - miał ją chronić - ją i dziecko - a tymczasem zawiódł na całej linii...

W międzyczasie poznajemy historię także z punktu widzenia Diego - człowieka Aleksa, próbującego wyważyć i kalkulować, co jest dobre oraz samego Aleksa. Pojawia się także Gaz, który był prawą ręką Marcusa, ale zdradził go i przeszedł na stronę Aleksa. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnik ma wgląd w całość opisywanej historii, a co jest dużym atutem - może poznać i próbować zrozumieć motywy zachowań naszych bohaterów. Narracja raczej poprowadzona jest w podobny sposób - bohaterami kierują emocje (co przekłada się bezpośrednio na sposób pisania autorki, a także kreacje postaci), niezależnie od tego, kto aktualnie prowadzi narrację, na szczęście rozdziały są podpisane, więc wiemy, z czyjej perspektywy mamy akurat podgląd na sytuację. To właśnie emocje są kluczem wielu zwrotów akcji w "Piekielnej miłości" - często miałam w głowie wielki znak zapytania i myśl "co ty wyrabiasz, do cholery!" po czym okazywało się, że także bohater sam próbuje zrozumieć, co go pchnęło do akurat takiego, a nie innego zachowania. Nie ukrywajmy - często ubolewamy nad irracjonalnością zachowań bohaterów w czytanych książkach, ale przyznajmy - jak często w realnym życiu jesteśmy racjonalni, gdy w grę wchodzą emocje, naprawdę duże emocje? No właśnie. I dlatego daję duży plus książkom z mafijnej serii - właśnie za tę realność w zachowaniach bohaterów, którą wielu myli z przesadą albo wręcz idiotyzmem. W "Piekielnej miłości" pełno jest zwrotów akcji, nieoczywistych sojuszy i trudnych wyborów. Nie wiadomo, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem, proporcje w tym zakresie dość często się zmieniają... Zakończenie - mnie satysfakcjonuje. Właśnie tak miała się skończyć ta historia, choć nie było to takie oczywiste. 

Seria mafijna funduje czytelnikom rollercoaster uczuć, naszpikowana jest emocjami i seksem (no tak - zapomniałam wspomnieć, że to nie są książki dla grzecznych dziewczynek? :)). Niewątpliwie zatem przypadną do gustu osobom, które czytają i lubią erotyki, a być może i tym, którzy mają ochotę odkryć coś nowego. Jak napisałam na wstępie - czytając ją, czerpałam ogromną przyjemność - autorka potrafi wciągnąć w czytelnika w wykreowany przez siebie świat i pozwolić zapomnieć o otaczającym nas świecie. Ja z pewnością sięgnę po kolejne książki K.N. Haner, choćby po to, by obserwować jej pisarski rozwój i z nadzieją na kolejne niezapomniane chwile.

Znacie autorkę i jej twórczość? Dajcie znać w komentarzach, co o niej sądzicie ;)

PS Zapraszam Was do udziału w konkursach, które trwają równolegle na Instagramie i Facebooku - do wygrania są w sumie trzy egzemplarze tej książki :) Tutaj macie linki - Facebook (klik) i Instagram (klik).

Za książkę dziękuję autorce i wydawnictwu Editio Red.

 

Biuro M - Magdalena Witkiewicz i Alek Rogoziński

Biuro M - Magdalena Witkiewicz, Alek Rogoziński

Tytuł: Biuro M

Autor: Alek Rogoziński, Magdalena Witkiewicz

Wydawnictwo: Filia

Premiera: 9 maja 2018 r.

Moja ocena: 9/10 

W połowie kwietnia gruchnęła wieść, że 9 maja światło dzienne ujrzy kolejna książka duetu Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogozińskiego. Mnie, jako fankę twórczości Alka (i samego Alka notabene) niezmiernie ucieszyła ta wiadomość, jednak miałam pewne obawy, gdyż lektura poprzedniej książki tego duetu (Pudełka z marzeniami - klik) nieco mnie rozczarowała... Jak było tym razem, zapytacie.

A ja Wam odpowiem, że o niebo lepiej, niż przy Pudełku ;)

Przede wszystkim odniosłam wrażenie, że autorzy zgrali się jako duet. Narracja została poprowadzona konsekwentnie i jednolicie. O ile przy Pudełku nie miałam problemu, by odróżnić, które partie należą do którego autora, tak tutaj miałam autentycznie wątpliwości. A skoro już przy narracji jesteśmy - fabuła została przedstawiona z punktu widzenia Basi - kobiety, której życie zostało naznaczone Michałami (pierwszym, drugim i trzecim) oraz Elwirką (zołzą, z którą tańcowały wszystkie trzy Michały) oraz Jacka, miłującego wszelkie istoty płci pięknej i pechowca, niemogącego zagrzać dłużej miejsca w jednej pracy. Pewnym splotem wydarzeń zaczynają pracę w Miasteczku i biurze matrymonialnym o wdzięcznej i jakże pokrzepiającej nazwie Minerwa, którego szefowa jest... dość specyficzną osobą. Obok swoje gabinety mają pewien zielarz i wróżka (tak tak - wróżka ;)), którzy wprowadzają wiele kolorytu w życie bezpłciowej i workowatej Basi (pochowała się pod wieloma warstwami ubrań po tym, jak Michał trzeci poszedł w tango z Elwirką). Uwierzcie mi, że każda z przedstawionych tutaj przeze mnie postaci jest niezwykle barwna, a w kupie (że się tak wyrażę) mogą wywołać (i wywołują!) uśmiech na twarzy czytelnika. Dialogi, jakie między sobą prowadzą, ich zachowanie oraz reakcje są po prostu zabawne i skonstruowane w bardzo błyskotliwy sposób. Nie raz to już pisałam, ale poczucie humoru, z jakim spotykałam się dotychczas w książkach Alka, bardzo mi odpowiada. Po prostu. Uważam, że autor ma niesamowity dar obserwacji i skrzętnie wykorzystuje to w swoich książkach, bawiąc się słowem i humorem. Sam autor mówił, że ta książka go bawi i muszę przyznać, że faktycznie Biuro M jest zabawniejsze od Pudełka ;)

Tak, jak pisałam wyżej - nie jestem w stanie odróżnić, które partie należą do którego autora, ale cała książka trzyma poziom, jeżeli chodzi właśnie o to poczucie humoru, co bardzo mnie - jako czytelnika - cieszy. Spowodowało to, że Biuro M przeczytałam właściwie na jedno posiedzenie (ku mojej rozpaczy) - tę książkę czyta się za szybko!

Autorzy, jak zwykle, nie zawodzą czytelnika i serwują wartką akcję, z nieoczekiwanymi (i zabawnymi) zwrotami (tudzież nie) akcji. Fakt - w książce dużo się dzieje, jednak nie można stwierdzić, by panował w niej chaos - historia została poprowadzona konsekwentnie i nie znalazłam w niej żadnych kwiatków i zagięć czasoprzestrzeni, jak w Pudełku. 

To, co jeszcze poczytuję za plus - epizodycznie pojawiają się bohaterowie znani z Pudełka - bardzo cenię sobie takie zabiegi, gdyż lubię wiedzieć, co się dzieje dalej z postaciami, z którymi zdążyłam się polubić, a których historie zostały zakończone wraz z ostatnią przewróconą kartką książki, w której występują. I uwaga - zakończenie Biura M wcale nie jest takie oczywiste, jakby się mogło wydawać na pierwszy rzut oka, po przeczytaniu opisu z okładki ;) 

Podsumowując - Biuro M to kompletna i pełna humoru historia duetu, który ewidentnie osiągnął level wyżej we wspólnym pisaniu książki. Podobało mi się w niej wszystko i jeżeli lubicie inteligentny i błyskotliwy humor słowny oraz sytuacyjny - ta książka jest dla Was ;) 

I nie wiem, czyja to sprężyna, ale "lambadziara" bardzo na propsie :D

Znacie? Lubicie? Dajcie znać!

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Filia. 

Pamiętnik ze starego domu - Ilona Gołębiewska

Pamiętnik ze starego domu - Ilona Gołębiewska

Tytuł: Pamiętnik ze starego domu

Autor: Ilona Gołębiewska

Wydawnictwo: MUZA

Data premiery: 14 marca 2018 r.

Cykl/seria: trzeci tom Powrotu do starego domu

Powrót do starego domy (klik)

Tajemnice starego domu (klik)

Moja ocena: 5/10

Nie trzeba było długo czekać na kontynuację losów Alicji Pniewskiej - ledwo 4 miesiące ;) Byłam niezmiernie ciekawa, jak autorka poprowadzi wątek odnalezionego pamiętnika dziadka głównej bohaterki oraz jego przyjaciółki Elizabeth oraz wątek powrotu Joanny - żony Adama. I o ile pierwszy i drugi tom tej serii przypadły mi do gustu, tak trzecia część podobała mi się mniej i w niektórych aspektach niestety irytowała.

Wydawałoby się, że odnalezienie dokumentów i pamiętnika dziadka Alicji rozwiąże wiele problemów i tajemnic, jednak niestety - w głowie naszej bohaterki pojawiły się kolejne znaki zapytania. Okazało się, że (UWAGA - JEŻELI NIE CZYTAŁEŚ POPRZEDNICH CZĘŚCI, TUTAJ POJAWIA SIĘ SPOILER) dziadek bohaterki i jego przyjaciółka podczas II wojny światowej uratowali wiele dzieci przed śmiercią, wywożąc je poza obóz, podrabiając ich dokumenty i ryzykując własnym życiem. Odnaleziona szkatułka pod drzewem w Pniewie zawiera dowody na tę okoliczność i dzięki nim (albo przez nie) wielu osobom można wywrócić życie do góry nogami, informując o ich prawdziwym pochodzeniu. Z jednej strony Alicja nie chciałaby burzyć och spokoju, jednak z drugiej - przecież każdy ma prawo wiedzieć, kim jest i skąd pochodzi. Na szczęście nie jest z tym sama - Jonas (wnuk Elizabeth) jest tak samo zaangażowany w tę sprawę, jak Alicja. Bohaterowie mają do podjęcia ważną decyzję, kontaktują się w tej sprawie z pewną fundacją, która pomaga im zadecydować o dalszych losach pamiętnika.

Niestety, ale kwestia dalszych losów pamiętnika i odnalezionych dokumentów nie jest jedyną w morzu problemów Alicji. Do akcji wkroczyła bowiem Joanna, żona Adama, która kilka lat wstecz bez słowa wyjaśnienia po prostu porzuciła rodzinę. Teraz wróciła i próbuje walczyć o małą Rozalkę. Niestety - na tym polu dochodzi pomiędzy Alicją i Adamem do wielu spięć. Zdaniem kobiety Joanna ma zbyt duży wpływ na Adama, a sama nie ma nic do powiedzenia w kwestii własnej rodziny. Co więcej - Adam zdaje się odsuwać od Alicji, a jego zachowanie w wielu momentach bardzo mnie irytowało. Alicja zdaje się odkrywać swoją kobiecość (co jest dla mnie dość dziwne w kontekście całej historii, gdzie teoretycznie w drugim tomie zyskała pewność siebie), pojawiają się nowi-starzy adoratorzy, a kobieta jest zdecydowanie zbyt naiwna i dziwi ją, dy jeden z drugim zaczynają uderzać w konkury. Do tego dochodzą problemy z siostrą Ewą (i nawiasem niedokładny research - nie można zrzec się dziedziczenia u notariusza po śmierci spadkodawcy) oraz wiele innych "kłód pod nogami" i sami widzicie, że natłok problemów jest tak duży, że w tę część po prostu wdarł się chaos. Część wątków można było zostawić albo w ogóle ich nie poruszać, bo w pewnym momencie głowa mi eksplodowała od nadmiaru informacji i próby nadążenia za tym, co się dzieje w książce. 

Autorka jest jednak konsekwentna - utrzymuje swój (jak ja to nazywam) romantyczny i emocjonalny styl pisania również i w tym tomie, na równi ze swoistą poetyckością. Raczej ciężko byłoby pomylić tę autorkę z jakąkolwiek inną, po przeczytaniu samego tylko fragmentu książki. Książka napisana jest lekkim i przystępnym językiem i jak na literaturę tego typu przystało - z raczej przewidywalnymi "zwrotami" akcji. Czasem jest to wada, jednak w przypadku tej książki poczytuję to jako zaletę - powieść ma za zadanie budzić ciepłe emocje, odciągnąć od naszych własnych problemów, pokazać, że wszystko ma swój dobry koniec. Ja jestem usatysfakcjonowana z tak poprowadzonych przez autorkę losów naszych bohaterów i cieszę się, że tak zakończyła się historia Alicji Pniewskiej. 

Czy również jak ja poznaliście zakończenie tej historii? Dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o Pamiętniku ze starego domu ;)

A w ogóle słyszeliście, że już w czerwcu autorka powraca z kolejną książką? :)

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Muza.

Zrodzony ze srebra - Patricia Briggs (Mercedes Thompson, tom V)

Zrodzony ze srebra - Patricia Briggs

Tytuł: Zrodzony ze srebra

Tytuł oryginalny: Silver Borne

Autor: Patricia Briggs

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Premiera na świecie: 2009 r.

Premiera w Polsce: wznowienie serii - 14 luty 2018 r. 

Seria/cykl: Mercedes Thompson, tom IV

tom I - Zew księżyca (klik)

tom II - Więzy krwi (klik)

tom III - Pocałunek żelaza (klik)

tom IV - Znak kości (klik)

Moja ocena: 9/10 (wybitna)

Bez owijania w bawełnę - Zrodzony ze srebra to jak na razie najlepsza część przygód Mercy Thompson. 

Ale po kolei.

Mercedes próbuje poukładać swoje relacje z Adamem - samcem Alfa - oraz jego watahą. Niestety, ale części wilkołakom nie podoba się fakt, że Alfa uczynił ze zmiennokształtnej swoją partnerkę, a tym samym - postawił ją tuż za sobą w hierarchii stada. Dziewczyna do tej pory była samodzielna i samowystarczalna na każdym polu, a teraz zyskała nie tylko partnera, ale i całe stado wilkołaków... Nie dość, że Mercy ma trudno na tym polu, to jeszcze Samuel próbuje popełnić samobójstwo... Od tej pory to wilk przejmuje nad nim kontrolę i nasza bohaterka musi poradzić sobie z wilczym instynktem, kombinując, jak przywołać Samuela z powrotem. Jakby tego było mało - Mercy jest w posiadaniu pewnej księgi, do której nie przywiązuje żadnej większej uwagi, ale za to pewna Królowa Wróżek już tak i usilnie próbuje ją przejąć, przez co Mercedes pakuje się w kolejne kłopoty. Wbrew pozorom te wszystkie wątki są ze sobą powiązane, a nasza Mercy staje na rzęsach, by jak najlepiej rozwiązać piętrzące się przed nią problemy... Do tego wszystkiego pojawiają się echa historii z Timem, a Mercy nie potrafi odzyskać dawnej pewności siebie...

Zrodzony ze srebra w większości został poświęcony wilkołaczemu wątkowi, co mnie bardzo ucieszyło i sprawiło, że uważam tę książkę za najlepszą część serii. Świetnie czytało się o Adamie i Mercy - ich relacja, mimo że może wydawać się romantyczna, wcale taką nie jest. Tutaj rządzi instynkt i swoista pierwotność, czasem wręcz dzika i nieprzewidywalna. Położenie tej dwójki w hierarchii stada dodaje temu wątkowi dodatkowej pikanterii. Na jej nieszczęście niemalże cały czas ktoś pragnie jej śmierci, a teraz dodatkowo zostaje zamieszany w to Adam, który za ukochaną skoczy w ogień - i to dosłownie - co prawie przypłaca życiem. Do tego jeszcze Sam, Samuel i właściwie już zupełnie nieromantyczna relacja tego wilkołaka z Mercy, ale jednak budząca niepokój i dodająca całej tej historii po prostu smaczku.

Patricia Briggs wykreowała naprawdę interesującą rzeczywistość, bardzo spójną, mroczną, drapieżną, wciągającą do ostatniej kartki. Dynamizm akcji sprawia, że czytelnik nie może się nudzić, a autorka prowadzi całą serię od początku konsekwentnie i na równym poziomie. Bardzo lubię siąść do lektury i wiedzieć, że świetnie spędzi się przy niej czas, a tak mam właśnie z cyklem o Mercy Thompson. W każdym poście na temat jej książek mogłabym napisać w sumie to samo i za każdym razem byłaby to prawda.

W ten weekend w Poznaniu odbędzie się Pyrkon i uwaga - gościem będzie właśnie Patricia Briggs. Bardzo żałuję, że mnie tam nie będzie i nie będę mogła jej poznać, ale może ktoś z Was planuje wizytę na Pyrkonie? Dajcie znać, czy udało Wam się poznać autorkę i standardowo - co sądzicie o Zrodzonym ze srebra ;)

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów.